کربلائى رضا کرمانى ، مؤ ذن آستان قدس رضوى نقل مى کرد: پس از وفات حاج شیخ ، هر روز بین الطلوعین ، بر سر مزار او مى آمدم ، و فاتحه مى خواندم . یک روز در همانجا خواب بر من چیره شد، در عالم رؤ یا حاج شیخ را دیدم که به من فرمودند: فلانى چرا سوره یاسین و طه را براى ما نمى خوانى ؟ عرض کردم : آقا من سواد ندارم ، فرمودند: بخوان و سه مرتبه این جمله میان ما رد و بدل شد. از خواب بیدار شدم ، دیدم که به برکت آن مرد بزرگ ، حافظ آن دو سوره هستم . از آن پس تا زنده بود، هر روز آن دو سوره را بر سر قبر آن مرحوم ، تلاوت مى کرد.

دست دعا بر آور، شور و نوا بر آور   با سوز و آه بسیار، قم ایها المزمل 
بر ماه و بر ستاره ، بارى نما نظاره   اندر دل شب تار قم ایها المزمل 

شخصى باگیوه در پا نماز مى گذارد دزدى طمع در گیوه اى او کرد! گفت ، باگیوه نماز نباشد.
آن شخص مقصود او را دریافت . گفت :
اگر نماز نباشد گیوه باشد!

حضرت آیت الله حسن زاده آملى در کتاب ((انسان در عرف عرفان )) در فصل سوم ، تمثلات و القاءات سبوحى در واقعه 21 مى فرماید:
شبى وقت سحر در تاریکى به حال توجه نشسته بودم ، ناگهان دیدم که دو چشمم به اندازه اى نور مى دهند که کتابى را در دست داشتم به خوبى با آن نور مى خواندم . ولکن زمان آن کم و کوتاه بود(35) .

حضرت آیت الله العظمى کوهستانى (ره) فرمود:
هنگامى که افشار طوس (58) حرم امام رضا (علیه السلام) را به توپ بسته بود، من در حرم مشغول نماز بودم هیچ نترسیدم و به آن نماز امیدوارم .

هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ   از یمن دعاى شب و ورد سحرى بود 
بزرگى گوید: رکوع دعوى بندگى است و سجده تین ، دوگواه است بر آن (7

 نماز شب را ترک نکنید، از خدا بخواهید که به شما توفیق خواندن نماز شب را عطا کند، نماز شب آثار عجیبى دارد